Die zin bleef mij (Esther) bij na mijn gesprek met Shanti.
Shanti kwam via haar klantbegeleider van de gemeente bij mij terecht, met de wens om vrijwilligerswerk te doen met ouderen. Tijdens ons intakegesprek deelde ze openhartig hoe een ernstig ongeluk haar leven ingrijpend had veranderd en hoe ze sindsdien kampt met zware lichamelijke klachten. Al snel werd duidelijk dat structureel vrijwilligerswerk, met een vast aantal uren per week, nu te belastend zou zijn. Samen gingen we op zoek naar een alternatief: een activiteit waarbij ze toch met ouderen in contact kon zijn, maar zonder langdurige aanwezigheid. We vonden een passende mogelijkheid in een buurthuis.
Na afloop belde ze me enthousiast: het was gezellig, ze voelde zich welkom en had zelfs iemand ontmoet die bij haar in de buurt woont. Tegelijkertijd realiseerde ze zich dat ze langer was gebleven dan goed voor haar was, met veel klachten tot gevolg. Tijdens ons telefoongesprek daarna kwam het inzicht: “Ik hoef niet te blijven als ik me niet goed voel. Ik mag goed voor mezelf zorgen.”
Het raakte me hoe een eenvoudige activiteit niet alleen plezier en nieuwe contacten bracht, maar ook een belangrijke les: goed voor anderen zorgen begint bij goed voor jezelf zorgen. Soms is het meest krachtige wat je kunt doen, kiezen voor je eigen welzijn, en dát is nooit egoïstisch.
